Historia wypraw w góry czasami ma bardzo ciekawe podłoże historyczne i polityczne, tak właśnie było z wyprawami nazistów na Nanga Parbat. O próbie zdobycia góry z 1939 roku, opowiada film 7 lat w Tybecie, gdzie Brad Pitt wciela się w rolę wielkiego austriackiego alpinisty Heinricha Harrera. Był on pierwszą osobą na świecie, która zdobyła północną ścianę Eigeru.
No dobrze, ale skąd w czasach Hitlera i jego kolegów ze swastyką na ramieniu, takie zainteresowanie Himalajami u naszych zachodnich sąsiadów? Odpowiedź oczywiście nie może być prosta, swoim zasięgiem dotyka nawet najbardziej znanego naukowca wszech czasów i jego teorii względności. Mowa oczywiście o Albercie Einsteinie, znanym niemieckim fizyku, laureacie nagrody Nobla z 1921 roku. Nie bez znaczenia był fakt, że pochodzenie miał żydowskie. Ówczesnym Niemcom bardzo to nie pasowało. Na szczęście dla całej ideologii nazistowskiej, na horyzoncie pojawiła się alternatywna teoria lodowa Hansa Hörbigera. Wymyślił on sobie, że lód jest podstawową substancją odpowiedzialną za wszystkie procesy zachodzące w kosmosie. Co ciekawe nie podparł on swojej teorii żadnymi badaniami naukowymi, ale twierdził, że miał wizję w której to właśnie lód determinuje cały rozwój wszechświata. Trochę to szalone, ale Himmler, Hitler, Göring i koledzy, szybko podchwycili temat i uznali, że pasuje to świetnie do trybów wielkiej nazistowskiej machiny. Tym sposobem zaczęli kombinować jak wpisać to do swojej religii. Uznali,że są pochodzenia nordyckiego, a ich przodkowie stali się mocni w lodzie i śniegu, wiara w Kosmiczny lód jest zatem ich naturalnym dziedzictwem. W konsekwencji nacisków z góry teoria ta stała się powszechna w nazistowskich Niemczech, wydano setki publikacji, książek i nawet opowiadań na ten temat, a organizacja Hörbigera posiadała tysiące członków.
Popularność teorii doprowadziła do tego, że zainteresowała się nią Ahnenerbe, czyli nazistowska organizacja zajmująca się badaniami nad dziedzictwem przodków. Miała ona na swoim koncie wiele okropnych przedsięwzięć, na przykład eksperymenty medyczne przeprowadzane na więźniach obozów koncentracyjnych. Zafascynowany azjatyckim mistycyzmem Himmler postanowił wysłać grupę naukowców do Tybetu w latach 1938-39. Konsekwencją tego były dwie wyprawy na Nanga Parbat, pierwsza Ernsta Schäfera, skupiająca się na badaniach antropologicznych, oraz druga już typowo górska wyprawa prowadzona przez Petera Aufschnaitera. Wybuch wojny doprowadził jednak do tego, że szczyt stał się niedostępny, a himalaiści trafili do brytyjskiego obozu jenieckiego. Dopiero wyprawa z 1953 zakończyła się sukcesem i Nanga Parbat stała się trzecim ośmiotysięcznikiem w historii, na którym stanął człowiek, był nim Hermann Buhl.
Pisząc o politycznym podejściu do gór, w przypadku Nanga Parbat, nie mogę też nie wspomnieć o ataku terrorystycznym z 2013 roku. Paramilitarna jednostka Jundallah przebrana za Pakistańskich żołnierzy wymordowała 11 himalaistów znajdujących się w bazie na wysokości 4200m.
Podsumowując, konflikty polityczne, różnego rodzaju wierzenia oraz fanatyzm, mogą doprowadzić do szybkiego rozwoju, zarówno technologicznego jak i naukowego. Tak było w przypadku wyścigu w kosmos, w którym notabene jedną z ważniejszych ról miał kolejny nazista, a zarazem genialny uczony Wernher von Braun. Czasem wspierają teorie wyssane z palca, tak jak teoria lodowa Hörbigera. Napędzają eksplorację kolejnych szczytów, tak jak w przypadku Nanga Parbat. Niestety mogą doprowadzi też do tragedii i cierpienia, co jest niewątpliwie konsekwencją terroryzmu w każdej postaci, który w tym przypadku celuje w niewinnych ludzi najczęściej nie mających niczego wspólnego z polityką.
Pozdrawiam,
Ten, który to napisał.
P.S. Przepraszam, ale brak mi ostatnio motywacji, do opisywania moich przygód. Mam sporo zaległości.
Total Visit : 130536
Total Hits : 380987